🪄 Parafia W Opolu Lub

W XVI wieku Opole Lubelskie stanowiło ważny ośrodek ruchu reformacyjnego. W XVIII wieku, dzięki zakonowi pijarów, rozkwitło tam szkolnictwo. Staraniem o. Ignacego Konarskiego, powstała szkoła zawodowa, pierwsza na ziemiach polskich i jedna z pierwszych w Europie. LokalizacjaFunkcjaHistoriaKalendariumStylOpisOtoczenieLiteraturaLokalizacja Kościół usytuowany jest w samym centrum miasta, przy ulicy Popijarskiej. Funkcja Kościół rzymskokatolicki Historia Historia parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Opolu Lubelskim sięga średniowiecza. Po raz pierwszy pojawia się w dokumentach w 1325 r., zatem musiała istnieć już wcześniej. Swoim zasięgiem obejmowała znacznie rozleglejszy teren niż obecnie. W tych czasach istniał już zapewne pierwotny, drewniany, kościół. Sto pięćdziesiąt lat później Jan Długosz wspominał o Opolu w Liber beneficiorum: "Oppidum habens in se parochialem ecclesiam ligneam, Sanctae Mariae Assumptioni dicatam, cuius haeres Johannes Slupeczsky de armis Rawa..." (miasteczko mające w sobie drewniany kościół parafialny, pod wezwaniem Wniebowzięcia Św. Marii, którego dziedzic Jan Słupecki herbu Rawa...). W II połowie XVI wieku właściciele Opola, Słupeccy, przeszli na kalwinizm i przekazali swoim współwyznawcom dotychczasowy kościół parafialny. Miasto stało się silnym ośrodkiem reformacji, z działającą tam szkołą. W rękach protestantów świątynia pozostawała do lat 40. XVII wieku, kiedy to kolejny właściciel Opola, Jerzy Słupecki, przeszedł na katolicyzm. On też rozpoczął budowę pierwszego w tym miejscu, murowanego kościoła. Budowla została wzniesiona w latach 1650–1675, konsekracji dokonał w 1674 roku biskup krakowski Andrzej Trzebicki. W międzyczasie Opole Lubelskie zmieniło właścicieli. Po śmierci Jerzego Stanisława Słupeckiego, który zmarł w 1663 roku, nie pozostawiwszy męskiego potomka, jego wnuczka Teresa została wydana za mąż za Stanisława Tarłę. Tym samym Opole Lubelskie stało się własnością rodu Tarłów, którzy sprowadzili do miasta zakon pijarów, którym, w 1743 r., przekazano świątynię. Wkrótce potem budynek został poddany rozbudowie i został powiększony o obiegającą dookoła prezbiterium Kalwarię. Było to rozwiązanie wyjątkowe, mające na ziemiach polskich tylko trzy analogie – w podwarszawskiej Kobyłce, oraz w Krzemieniu i w Porycku (obecnie Ukraina). Dwie pierwsze są obecnie przebudowane, natomiast kościół w Porycku został rozebrany w 1945 roku. Układ przestrzenny obejścia, którego każde z ramion ma po siedem przęseł, świadczy o budowie tego obiektu dla pomieszczenia Kalwarii o czternastu stacjach. Nabożeństwo Drogi Krzyżowej w tej formie stawało się coraz bardziej popularne w I poł. XVIII w., wypierając inne rodzaje Drogi Krzyżowej. Na powstanie Kalwarii bez wątpienia wywarła wpływ obecność cząstki relikwii Drzewa Krzyża Świętego z lubelskiego kościoła oo. dominikanów. Najprawdopodobniej był to dar zakonników dla Feliksa Słupeckiego po jego konwersji z kalwinizmu na katolicyzm. Z obecnością relikwii w opolskim kościele związane jest także istnienie kaplicy pod wezwaniem Krzyża św. Cały kościół został odrestaurowany w 1798 roku. W czasie wojen napoleońskich był zamieniony na skład zboża. W 1803 roku obejście służyło za skład wojskowy. Dwa lata później odbył się remont obiektu. Kościół był ponownie odnawiany jeszcze w 1854 r. oraz w 1880 roku. Wtedy to między innymi odnowione zostały malowidła ścian i sklepień przez Adolfa Quappa i Wilhelma Riedla. Następny remont przeprowadzono w 1891 roku, kolejny w XX w. Obecnie kościół jest poddawany zakrojonym na szeroką skalę pracom konserwatorskim, które rzuciły nowe światło na jego historię. Kalendarium 1325 – pierwsza wzmianka o parafii w Opolu II połowa XV w. – Jan Długosz w Liber Beneficiorum wspomina o drewnianym kościele w Opolu II połowa XVI w. - świątynia przekazana wyznawcom kalwinizmu lata 40. XVII w. - powrót świątyni w ręce katolików 1650–1675 – budowa obecnego kościoła 1674 – konsekracja przez biskupa Andrzeja Trzebickiego II poł. XVII w. - Opole Lubelskie staje się własnością rodu Tarłów 1743 – świątynia przekazana zakonowi pijarów lata 40. XVIII w. – budowa klasztoru pijarów, architekt – Franciszek Magier 1744–1749 – rozbudowa kościoła z fundacji żony Jana Tarły, Elżbiety z Branickich 1751–1753 – powstaje polichromia autorstwa Józefa Meyera i Antoniego Dembickiego 1798 – remont kościoła pocz. XIX w. - w czasie wojen napoleońskich kościół zamieniony na skład zboża 1831 – likwidacja szkoły pijarskiej 1864 – kasacja zakonu pijarów i objęcie kościoła przez księży diecezjalnych 1854 – remont świątyni 1880 – renowacja fresków przez Adolfa Quappa i Wilhelma Riedla 1891 – kolejny remont 1958–1960 – konserwacja malowideł przez Eugeniusza Czuchorskiego, położenie nowej posadzki 1978–1983 – gruntowne prace konserwatorskie Styl Wczesny barok z późnobarokową rozbudową. Opis Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Opolu Lubelskim to budowla orientowana, murowana z cegły, jednonawowa, z wtórnie dobudowaną Kalwarią, w starszej literaturze nazywaną „obejściem” lub „krużgankami”. Całość na rzucie prostokąta o symetrycznym, wewnętrznym rozplanowaniu. Fasada świątyni dwuwieżowa. Nawa prostokątna, czteroprzęsłowa, z wysuniętymi z zachodnich narożników czwórbocznymi, trójkondygnacyjnymi wieżami. Elewacje zewnętrzne kościoła utrzymane są w stylu wczesnobarokowym, z wyjątkiem późnobarokowych elewacji kaplic, zakrystii i obejścia. Budowla pokryta jest dachem dwuspadowym nad prezbiterium i nawą, oraz pulpitowymi nad zakrystiami i obejściem. Kopuły nad kaplicami zwieńczone latarniami. Sklepienie nawy kolebkowe, ściany w całości pokryte polichromią pochodzącą z połowy XVIII wieku, autorstwa Antoniego Dembickiego i Józefa Meyera. W prezbiterium znajduje się scena Wniebowzięcia NMP, sceny z Pisma Św. Sklepienie zakrystii północnej ozdobione stiukami. Obejście, Kalwaria, otacza prezbiterium kościoła z trzech stron – północnej, zachodniej i południowej. Jego ściany nie wychodzą poza zewnętrzne ściany budynku, przez co kościół z zewnątrz wydaje się być trójnawowy, z transeptem. Wewnątrz obejście nie komunikuje się z nawą, stanowiąc zupełnie odrębną przestrzeń. Dzięki odpowiednim przejściom możliwe jest poprowadzenie procesji dookoła nawy, bez wchodzenia w jej przestrzeń. Od strony północnej Kalwaria posiada osobne wejście, które do niedawna jeszcze pełniło funkcje wejścia głównego. Prezbiterium kościoła jest nieco węższe i niższe od nawy głównej - prostokątne, trójprzęsłowe, zamknięte trójbocznie. Po jego obydwu stronach znajdują się zakrystie, każda o czterech oknach – po dwa na dole i dwa na piętrowej galerii. Chór muzyczny znajduje się w zachodniej części nawy. Został wykonany najprawdopodobniej około połowy XVIII w. Jest wsparty na czterech słupach z tzw. podchórzem sklepionym kolebkowo. Otoczony jest drewnianą balustradą ozdobioną u dołu lambrekinem. Na chórze znajdują się szesnastogłosowe organy z 1909 roku, produkcji firmy braci Rieger z Opawy. Wyposażenie kościoła jednolite, późnobarokowe z II poł. XVIII w., związane kompozycyjnie z architekturą. Składają się na nie drewniane ołtarze – główny, z obrazem Wniebowzięcia NMP, oraz osiem ołtarzy bocznych. Autorem obrazów jest Szymon Czechowicz. Z kościołem połączone są dwie kaplice. Północna pw. Krzyża Św. i południowa, pw. Matki Boskiej. Obydwie sklepione, w pierwszej z nich, nad mensą ołtarzową wisi rzeźbiony barokowy krucyfiks. Pod nim na mensie ustawiony jest relikwiarz w kształcie oszklonej trumny, a pośrodku tabernakulum o kształcie czworobocznej świątyni z kopułą. Na centralnej ścianie kaplicy południowej znajduje się obraz Matki Boskiej ze św. Stanisławem Kostką, Alojzym Gonzagą i Ignacym Loyolą. Na sklepieniu umieszczono scenę Adoracji hierogramu Matki Bożej przez aniołów, a w narożach alegoryczne postacie z kartuszami herbowymi. Wyposażenie kaplicy rokokowe. W ścianie wschodniej znajduje się też nagrobek z czarnego marmuru. Otoczenie Na terenie przykościelnym znajdują się zabudowania dawnego klasztoru pijarów, pochodzące z połowy XVIII w. (architekt Franciszek Magier, fundator Jan Tarło). Oprócz nich jest tam plebania, pochodząca najprawdopodobniej z okresu budowy kościoła i dawna dzwonnica, również siedemnastowieczna. Wstęp na ten obszar prowadzi przez dzwonnicę – bramę, pochodzącą z roku 1751 z fundacji Zofii z Krasińskich Tarłowej. Na terenie przykościelnym znajdował się niegdyś cmentarz. Opracowała Agata Witkowska Literatura Ks. Zahajkiewicz M. (opr.), Diecezja lubelska. Informator historyczny i administracyjny, Lublin 1985.

^{Parafia św. Karola Boromeusza w Opolu : ul. Chabrów 74 45-222 Opole Polska. Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu : pl. Mickiewicza 1 45-369 Opole Polska. Parafia Przemienienia Pańskiego w Opolu : ul. Grota-Roweckiego 3 45-256 Opole Polska. Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu : ul. Katedralna 2 45-007 Opole Polska}

- Różnorodność i zaangażowanie to nasza siła - mówią starzy i nowi parafianie od świętego Michała Archanioła. Parafia cały czas się rozrasta, bo w tej dzielnicy powstają nowe domy i osiedla. W naszej parafii kościół dla wszystkich stoi otworem, od rana do wieczora - mówią Anita i Dariusz Weberowie. - Często widzimy, jak zatrzymują się tu samochody z obcymi rejestracjami i ludzie wchodzą by się pomodlić, czy choćby ochłonąć w podróży. - To takie półmiasto i Półwieś - śmieje się Elżbieta Drelichowska. - Są tu i rolnicy i wielkie centrum handlowe. Salony samochodowe, lokale gastronomiczne i stacje benzynowe. Stare domki i nowoczesne budynki. Właściwie brakuje tylko ratusza, ale bez niego sobie poradzimy. Wystarczy nasz kościół!Parafia św. Michała Archanioła w Opolu Półwsi liczy około 3 tysięcy wiernych i wciąż się Na Półwsi bardzo dużo się buduje - mówi Mariusz Bialic. - Wprowadzają się nowi mieszkańcy i widać, że dobrze im w naszej wspólnocie. Sam przywędrowałem tu z ogromnego osiedla, gdzie ksiądz był kimś bardzo odległym. A nasz proboszcz zna chyba wszystkich po imieniu. - Mamy tu i profesorów uniwersyteckich i zwyczajnych robotników, rolników czy rzemieślników - przyznaje prałat Tadeusz Słocki, będący proboszczem na Półwsi już 26 lat. - Ta różnorodność i zaangażowanie wiernych, to specyfika i siła naszej parafian widać podczas remontów kościoła, czy choćby festynów parafialnych. Każdy się angażuje, na miarę swych 2009 roku odnowiono drewniane sklepienie kościoła. Było tak zanieczyszczone, że malowidła pozostawały niewidoczne. Malarze oczyścili je najlepszym, starodawnym sposobem: przecierając chlebem. Oczy wiernych cieszy znów wizerunek Baranka Bożego w otoczeniu apostołów i św. Michała Archanioła w Opolu Półwsi ustanowiona została w 1937 roku. Wtedy też powstał kościół parafialny, ostatni z wzniesionych przez prałata Józefa Kubisa, słynnego księdza - budowniczego, któremu Opole zawdzięcza 6 świątyń i gmach obecnego Szpitala Wojewódzkiego. To jedyny obiekt, zbudowany przez księdza Kubisa z cegły. Poprzednie powstały z betonu, bo cement był najłatwiej dostępny w Opolu. Ale gdy wznoszono świątynię na Półwsi, stał się już materiałem strategicznym do budowy bunkrów.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Opolu. • materiał bud. Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – rzymskokatolicki kościół parafialny położony przy ulicy Czaplaka 1 w Opolu. Kościół należy do Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Opolu w dekanacie Opole, diecezji opolskiej . Parafia św. Benedykta, Cyryla i Metodego w Przemyślu - KazanówRozpoczynający się w niedzielę XXIII Ogólnopolski Tydzień św. Krzysztofa obchodzony jest w tym roku pod hasłem "Niesiemy narodom pokój Chrystusa". Towarzyszy mu organizowana przez MIVA Polska akcja św. Krzysztofa" – 1 grosz za 1 bezpiecznie przejechany km na środki transportu dla misjonarzy. W Przemyślu duchowni pobłogosławili samochody i kierowców w parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Przemyślu na os. Rycerskim i w parafii św. Benedykta, Cyryla i Metodego - św. Krzysztofa obchodzony jest z okazji wspomnienia patrona kierowców i podróżnych, które przypada 25 lipca. Jest to zawsze okazja do modlitwy za kierowców i podróżujących oraz do zbiórki na zakupie środków transportu dla Komisji Episkopatu Polski ds. Misji bp Jan Piotrowski zaznaczył, że "ewangeliczne świadectwo wiary wyraża się w dziełach miłosierdzia, służbie zdrowia, edukacji, budowie infrastruktury misyjnej – kaplic i kościołów oraz codziennej pomocy mieszkańcom i wiernym placówek misyjnych" - wskazał bp uwagę, że samochody terenowe, motocykle i rowery to konieczne dla misjonarzy środki komunikacji. - W posłudze wykorzystują oni także samochody ciężarowe, traktory, quady czy łodzie motorowe. Natomiast bezpośrednim darem dla potrzebujących są wózki inwalidzkie, których wciąż potrzeba - powiedział bp 2021 r. MIVA Polska zrealizowała 137 projektów na zakup pojazdów misyjnych, na które przekazała kwotę 4 530 546 zł. Zakupiono 1336 pojazdów dla misjonarzy pracujących w 35 krajach. Zakupiliśmy dla nich 55 samochodów, 30 motocykli, 527 rowerów, 3 ambulanse, 2 traktory, 4 busy, 702 wózki inwalidzkie, 8 silników, 3 konie, jedną łódź – powiedział PAP dyrektor MIVA Polska ks. Jerzy Kraśnicki. Zaznaczył, że podobnie, jak w minionych latach, najwięcej środków transportu otrzymali misjonarze w Afryce i na Madagaskarze, gdzie w 23 krajach pracuje ich 695 misjonarzy z naszego Jesteśmy jedyną tego typu organizacją w Polsce, która wspiera zakup środków transportu dla misjonarzy. W naszym kraju nie ma inne organizacji - ani państwowej, ani kościelnej, która realizuje tego rodzaju projekty - powiedział PAP ks. że hojność Polaków systematycznie z roku na rok ramach akcji św. Krzysztof 1 gr za 1 km za rok 2021: przy poświęceniu pojazdów w parafiach zostało zebranych i przekazanych do MIVA Polska 3 855 736 zł. Indywidualni ofiarodawcy przekazali na konto MIVA Polska 1 405 264 zł, podczas gdy instytucje przekazały 85 407 akcji św. Krzysztofa w 2020 roku, kiedy w parafiach z powodu pandemii nie było festynów, większych celebracji, ze zbiórek wpłynęło 3 mln 521 tys. 980 zł. Dla porównania w 2019 roku MIVA Polska otrzymała 2 mln 798 tys. 430 zł" – zwrócił uwagę że "czas eksploatacji samochodu zależy od terenu i kilometrów, które trzeba przejechać, aby dostać się do kolejnych stacji misyjnych z posługą sakramentalną, czy np. z chorym do najbliższego szpitala". Zauważył, że w Afryce podobnie, jak w Ameryce - nie liczy się odległości w kilometrach, ale w Podczas mojej pracy misyjnej dojeżdżaliśmy do stacji w cyklu miesięcznym, czyli co tydzień największe ośrodku, a co dwa tygodnie - mniejsza, zaś malutkie raz w miesiącu, nie licząc pogrzebów czy innych działań duszpasterskich – powiedział ks. Jeden z misjonarzy ze Zgromadzenia Misjonarzy Kombonianów Serca Jezusowego, posługujący w Sudanie Południowym, ma do objazdu 29 kaplic, w odległości ok. 100 km drogami, które nie są wyasfaltowane. Inny misjonarz z Brazylii ma kaplice rozsiane w promieniu 50 km od głównego kościoła. Natomiast w Amazonii głównym środkiem transportu dla misjonarzy są łodzie, którymi płyną od kilkunastu godzin do nawet kilku dni do oddalonych kaplic. Wszystko zależy od rodzaju łodzi, od mocy jej silnika czy od poziomu wody – zwrócił uwagę ks. że misjonarze poza posługą duszpasterską prowadzą także szkoły, ośrodki edukacyjne, dożywiania czy przychodnie medyczne, gdzie trzeba dojechać np. ze sprzętem lub jedzeniem. Siostry katarzynki ze (Zgromadzenie św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy) prowadzą w Kamerunie szkoły, gdzie 400 uczniów, uczy się w 8 klasach. Jedna z nich, żeby dojeżdżać codziennie do placówki potrzebuje motoru. Druga, która zajmuje się działalnością medyczną i musi jeździć do placówek medycznych na szczepienia dzieci czy konsultacje medyczne kobiet w ciąży, także potrzebuje że w wielu krajach zakup nowego środka transportu biorąc pod uwagę wszystkie opłaty celne jest wręcz niemożliwy. "Wspieramy wówczas w zakupie starszego, ale sprawnego pojazdu. Zakładamy, że takim minimum jest możliwość eksploatacji samochodu przez pięć lat" – wyjaśnił ks. tym roku do MIVA Polska wpłynęło dotychczas ponad 60 próśb o wsparcie w zakupie środków transportu, w tym przeważają o samochód terenowy i rowery dla katechistów. Są także prośby o ambulanse, silniki czy ciągniki. W parafiach w Przemyślu pobłogosławiono samochody i kierowcó... Posługująca w diecezji San Jose del Amazonas w Peru Gabriela Filonowicz (misjonarka świecka) złożyła np. prośbę o ambulans do szpitala w Santa Clotilde. Paulin, ojciec Wojciech Jeziorski OSPPE z Kamerunu potrzebuje ciągnik z glebogryzarką do misji w Ayos w diec. Mbalmayo. Ks. Kamil Tokarz poprosił o silnik do pracy pastoralnej w Amazonii Peruwiańskiej w wikariacie apostolskim San Jose del Amazonas - poinformowała MIVA Świętego Krzysztofa obchodzony jest w tym roku pod hasłem "Niesiemy narodom pokój Chrystusa". - Misjonarze niosąc przesłanie Ewangelii stają się zwiastunami pokoju, ponieważ tam gdzie ludzie żyją słowem Boga, tam jest szansa na prawdziwy pokój. Ludzie przestają ze sobą walczyć; kierować się zazdrością; uczą się wzajemnie sobie przebaczać – powiedział PAP dyrektor MIVA ofertyMateriały promocyjne partnera

Jan Paweł II. Krzysztof Ogiolda. 28 kwietnia 2019, 19:15. 27. Nowa parafia jest wydzielona z części dotychczasowych parafii św. Jacka w Opolu i Matki Bożej w Opolu-Gosławicach. Krzysztof

^{Parafia Matki Bożej Różańcowej. 50°14′37,1″N 18°50′32,4″E. / 50,243639 18,842333. Multimedia w Wikimedia Commons. Strona internetowa. Parafia Matki Bożej Różańcowej w Halembie – parafia w dekanacie Kochłowice w archidiecezji katowickiej. Została erygowana 1 stycznia 1907 roku.} . 747 777 352 174 575 511 746 428

parafia w opolu lub