Patrycja Sołtysik razem z Andrzejem Sołtysikiem opowiedzieli o swoim związku. Padły również szczere słowa o alkoholizmie dziennikarza „Dzień Dobry TVN”. Patrycja Sołtysik i Andrzej Sołtysik udzielili wywiadu magazynowi „Gala”, w którym opowiedzieli o swoim związku. Małżeństwo
Film Dębskiej jest jak kubeł zimnej wody na głowę. Trudno wyrzucić go z umysłu po zobaczeniu napisów końcowych. Jest trochę jak rachunek sumienia, nie tylko dla tych, którzy regularnie zaglądają do kieliszka. O filmie „Zabawa, zabawa” Kingi Dębskiej, który od kilku dni można oglądać w kinach, już pisze się jako o produkcji, która obrzydzi Polakom alkohol. Czy tak się stanie, trudno powiedzieć. Jedno wiem na pewno – to film, który zostaje na długo w głowie i… wywołuje niepokojącą niepewność, kiedy chce się sięgnąć po następny o to chyba właśnie chodziło twórczyniom filmu – Kindze Dębskiej i Mice Dunin. Współscenarzystka mówiła w wywiadzie dla Aletei:Chciałabym, żeby film rozpoczął dialog i nie skończyło się na „kogo obchodzą jakieś żałosne pijaczki?”.„Zabawa, zabawa” Dębskiej – film o alkoholizmie kobiet„Żałosne pijaczki” – bo to one są głównymi bohaterkami „Zabawy”. Tym samym, twórczynie filmu łamią dwa stereotypy. Po pierwsze, że alkoholizm to problem mężczyzn. Po drugie, że to problem, który dotyczy nizin społecznych, patologicznych środowisk. W końcu słowo „alkoholik” prędzej przywoła w naszej głowie skojarzenie z brudnym, śmierdzącym menelem spod budki niż z błyskotliwą, przebojową, inteligentną, ubraną w ekskluzywne ciuchy panią prokurator, prawda?Tymczasem choroba alkoholowa jest bardzo demokratyczna. Dotyka tak kobiet, jak i mężczyzn. Tych z elity, i tych z nizin społecznych. I to właśnie pokazuje film Dębskiej. Jej bohaterkami są kobiety świetnie funkcjonujące. Uznana, nagradzana pani doktor, świetna prokuratorka i studentka stawiająca pierwsze kroki w świecie historia jest prosta. Piją. Z czasem coraz więcej. Zalewają się na umór. I jak nie trudno przewidzieć, wszystkie trzy prowadzi to na skraj przepaści. Lekarka staje pijana za stołem operacyjnym, o mało nie wyprawiając na tamten świat kilkuletniej pacjentki. Prokuratorka wjeżdża autem w przejście podziemne, a później kompromituje się, udzielając wywiadu pod wpływem (każdy „wyczyn” szeroko komentują media). Studentce zaś urywa się film na imprezie, zostaje brutalnie zgwałcona i zachodzi w Dębska: Kobiety nie muszą być supermenkamiW „Zabawie…” Dębskiej nie ma zaskakujących zwrotów akcji. Historia jest tak przewidywalna, że aż boli. Kolejne minuty filmu to stadium pogrążania się bohaterek. Niby próbują coś ze swoją chorobą robić, ulegają namowom najbliższych, widzą, że niszczą swoje życie, rodziny i karierę, nawet szukają pomocy w ośrodkach, na kanapie psychoterapeuty czy na terapii, ale…Prędzej czy później wracają do romansu z „czarodziejką gorzałką”. Dlaczego w ogóle piją? Jak to się zaczęło? Może dlatego, że tak wiele się od nich wymaga? Wciąż czują presję bycia lepszymi, radzenia sobie ze wszystkim, łączenia karier z byciem świetnymi żonami, matkami… Prokurator w gniewie wykrzykuje mężowi, że to też jego wina, bo ją zdradził. Ojciec studentki ostro pił całe życie, dziewczyna była na terapii DDA. Rodzice (zwłaszcza matka) komentują każdy jej krok, dopytują, a kiedy mąż, a kiedy dziecko, a kiedy…? Dziewczyna czuje się osaczona, realizuje czyjeś oczekiwania, a co z jej własnymi planami?Ta samodzielność kobiet, to że wszystko zawsze muszą SAME, też utrudnia im wyjście z choroby. Raz, że wcale nie uważają, że są chore („piję co dzień, ale tylko wino”), dwa – nie proszą nikogo o pomoc. Nie umieją, w końcu zawsze radziły sobie same. W jednym z wywiadów Dębska mówiła, że zależy jej, by „…kobiety uświadomiły sobie, że nie muszą być supermenkami, że mają prawo do słabości i nie ma nic wstydliwego w poproszeniu o pomoc”.Wie pan, czuję, że ten film jest potrzebny właśnie teraz, bo teraz jest czas kobiet – osiągamy coraz więcej, walczymy o swoje. Ale w tej walce nieraz nie dajemy rady. Wtedy czasami pojawia się alkohol i sytuacja wymyka się spod kontroli. Problem zaczyna się, kiedy piję, bo chcę, tylko wtedy, kiedy piję, bo Kobiety piją w samotnościDlatego „Zabawa…” to też film o samotności. Bo te pijące bohaterki są przeraźliwie samotne. Samotność wpędziła je w picie, a z kolei alkoholizm pogłębił samotność. Błędne koło. „Boją się społecznego osądu, dlatego też częściej piją same…” – mówiła ostatecznie same zostają. To też przejmująco pokazuje „Zabawa, zabawa”. Od pani profesor medycyny odwraca się córka, kolega-lekarz, jedyny przyjaciel, na którego mogła liczyć. Prokuratorkę zostawia mąż (kochankowie też). „Kiedy mężczyzna pije, kobieta zwykle przy nim tkwi, a kiedy pije kobieta – mężczyzna zwykle odchodzi” – mówiła Dębskiej jest jak kubeł zimnej wody na głowę. Trudno wyrzucić go z umysłu, jak inne produkcje, o których nie myślimy już w chwili zobaczenia napisów końcowych. Ten film jest trochę jak rachunek sumienia, nie tylko dla tych, którzy regularnie zaglądają do kieliszka (tym zasiewa w głowie niedające spokoju pytanie: Czy już mam problem? Czy ten kieliszek dziennie to już choroba?), ale też dla tych, którzy mają w swoim otoczeniu osobę z problemem alkoholowym i… udają, że tego nie widzą.*Wypowiedzi Kingi Dębskiej to cytaty z wywiadu, jakiego udzieliła „Gazecie Wyborczej”Czytaj także:Sukcesy, pieniądze, rodzina… i katastrofa. HFA, czyli alkoholicy wysokofunkcjonującyCzytaj także:Problemem nie jest alkohol, tylko ból. Piłem, bo cierpiałemCzytaj także:Jedni są uczuleni na cukier, ja na alkohol. Rozmowa z księdzem alkoholikiem
6 Balloons. USA | 2018 | Drama | Drogy. V průběhu jedné noci se žena snaží najít v Los Angeles centrum pro drogově závislé, aby pomohla svému na heroinu závislém bratrovi, který se zároveň stará o dvouletou dceru. 59 %.
28 dni Nowojorska dziennikarka Gwen Cummings rzadko poprzestaje na trzech pocałunkach, wyznaje bowiem zasadę, że w życiu trzeba iść na całość. Sprawy przybierają nieciekawy obrót, gdy na weselu swej siostry, Lily, Gwen upija się na umór i uprowadza ślubną limuzynę, którą rozbija. Sąd skazuje ją na 28 dni pobytu w klinice odwykowej. Gwen zmuszona jest respektować panujące tam surowe reguły, ale nie do końca się im poddaje, okazując jawną wrogość wobec otoczenia. Jej wewnetrzne opory przełamuje dopiero terapeuta Cornell – człowiek, który wiele w życiu przeszedł. Dzięki niemu Gwen zrozumie, że nadszedł czas, by stawiła czoła prawdzie o samej sobie. Aberdeen Dramat, Norwegia/Szwecja/Wielka Brytania, 113 min Młoda prawniczka Kaisa jest w centrum zainteresowania podczas biurowego przyjęcia wydanego na jej cześć. Wszystko wskazuje na to, że w końcu zaczyna się dla niej dobra passa i że od tej pory życie będzie się toczyć gładko. Następnego dnia budzi Kaisę telefon od matki. Kaisę boli głowa i na dodatek obok niej leży obcy mężczyzna, którego imienia nie pamięta. To ciężki poranek, a telefon od matki, o której istnieniu Kaisa najchętniej by zapomniała, jeszcze bardziej komplikuje sprawę. Ma odnależć ojca-alkoholika i przywieżć go do Aberdeen na rehabilitację w ramach nowego programu. Gdy miłość to za mało Biograficzna opowieść o Lois i Billu Wilsonach — współtwórcach idei grup wsparcia dla alkoholików i ich Burnham, młoda wykształcona kobieta z zamożnej rodziny, zakochuje się w Billu Wilsonie. Jest rok 1914 i wkrótce Bill zostaje wysłany na front. Po wojnie para pobiera się, lecz — mimo ogromnej miłości i oddania Lois — mężczyzna pogrąża się w alkoholizmie. Mijają lata. Zmagania z nałogiem odciskają się i na małżeństwie Wilsonów, i na samej Lois. Bill znajduje pomoc u dr. Boba Smitha, z którym wspólnie tworzy ideę Anonimowych Alkoholików. Osamotniona Lois nie chce siedzieć bezczynnie. Inicjuje spotkania grup rodzinnych, mających wspierać bliskich osób uzależnionych. Kiedy mężczyzna kocha kobietę Dramat/Romans, USA, 126 min Michael (Andy Garcia) i Alice (Meg Ryan) uchodzą za wzorowe małżeństwo. Mają dwie córki 9-letnią Jess i 4-letnią Casey. Michael dopiero po kilku latach zauważa, że jego żona nadużywa alkoholu, zwłaszcza gdy jego nie ma w domu. Alice coraz bardziej popada w alkoholizm, zaczyna się zachowywać nieodpowiedzialnie i niszczy harmonijne życie rodziny. Kobieta nie panując nad swoim zachowaniem wszczyna awanturę, posuwa się nawet do rękoczynów wobec córki. Michaelowi w pewnym momencie udaje się przekonać Alice do leczenia w specjalistycznym ośrodku. Mężczyzna wspiera kobietę jak może, nie zapomina o odwiedzinach, opiekuje się córkami i domem. Po leczeniu Alice wraca do domu zupełnie odmieniona, trzeźwa, ale jest bardzo surowa dla swoje rodziny, pokazując swoją siłę i niezależność. Michael nie wytrzymuje tego i wyprowadza się z domu. Korkociąg Dokumentalny, Polska, 19 min Jeden z bardziej szokujących i wywołujących najwięcej kontrowersji dokumentów Marka Piwowskiego. Już sam temat filmu – alkoholizm – niechętnie w okresie Peerelu dopuszczany był do dyskursu publicznego, tymczasem „Korkociąg” demonstrował jego rezultat ostateczny. Piwowski zebrał dokumentację w szpitalu psychiatrycznym w podwarszawskich Tworkach (sam reżyser widoczny jest kilkakrotnie na ekranie, w białym kitlu, jak próbuje nawiązać kontakt z pacjentami), by przedstawić skrajne przypadki chorób wywołanych przez ten nałóg: psychozę alkoholową, psychozę Korsakowa, delirium, padaczkę alkoholową, aż po alkoholowy zanik mózgu i obraz agonii. Materiały dokumentalne zderzone są z materiałem zainscenizowanym: anonimowy aktor czyta fragmenty autentycznego przemówienia, wygłoszonego „dla uczczenia 52. rocznicy wielkiej gałęzi przemysłu: przemysłu spirytusowego”. Zderzenie to może wydawać się niestosowne, przecież jednak skutecznie obnaża hipokryzję państwa. Lot William „Whip” Whitaker – kapitan linii lotniczych – zostaje okrzyknięty bohaterem, gdy szczęśliwie lądując uszkodzonym samolotem, ratuje życie dziewięćdziesięciu sześciu osobom spośród stu dwóch, jakie znajdowały się na pokładzie. Prowadzone po katastrofie śledztwo ujawnia jednak, że Whip siadł za stery maszyny będąc pod wpływem alkoholu i narkotyków. Mężczyzna zaczyna mieć poważne kłopoty. Mam na imię Kasia Kasia od jakiegoś czasu pije nadmiernie alkohol na czym cierpi cała jej rodzina. Mąż nie chce z nią sypiać, syn wstydzi się matki przed kolegami. Córka miała dosyć rodzinnej atmosfery i wyszła za mąż w wieku lat 19. Film rozpoczyna się od wyjścia rodzinnego do restauracji wraz z ich córką i jej mężem. Tam Kasia upija się już przed podaniem posiłku, kłóci się z zięciem, w końcu obrażona na cały świat wychodzi i postanawia wrócić samochodem do domu. Przy parkowaniu na podjeździe niszczy ogródek sąsiada i zasypia w samochodzie. W życiu zawodowym bohaterka także ma problemy. Przychodzi do pracy pijana lub na kacu, spóźnia się na spotkania z klientami, wskutek czego zostaje zwolniona. Bezradna wobec alkoholizmu rodzina postanawia ratować Kasię – robią jej interwencję, na której dostaje warunek – albo leczenie zamknięte albo wszyscy ją opuszczą. Narodziny gwiazdy Bradley Cooper wciela się w rolę Jacksona Maine’a, gwiazdora muzyki country, którego kariera chyli się ku upadkowi, kiedy odkrywa utalentowaną, nieznaną nikomu piosenkarkę Ally (w tej roli Lady Gaga). Kiedy między tą dwójką wybucha płomienny romans, Jack nakłania Ally do wyjścia z cienia i pomaga jej osiągnąć sławę. Jednak gdy kariera Ally w szybkim tempie przyćmiewa dokonania Jacka, jest mu coraz trudniej poradzić sobie z własną gasnącą gwiazdą, a także uzależnieniem od alkoholu i narkotyków. Na sprzedaż Nick Halsey (Will Ferrell) ma słabość do alkoholu, która kończy się dla niego fatalnie. Pewnego dnia, po 16 latach pracy, z hukiem wylatuje z firmy, a po powrocie do domu zastaje zamknięte drzwi. Żona wystawia wszystkie jego rzeczy na trawnik, a następnie wymienia zamki. Plan Nicka na najbliższe dni jest prosty – ma zamiar siedzieć w fotelu na trawie i pić piwo. Znajomy policjant Frank (Michael Peña) uważa, że dla zachowania minimum poszanowania prawa Nick powinien przynajmniej udawać, że prowadzi podwórkową wyprzedaż. I tak facet na życiowym zakręcie zaczyna swoją walkę o przetrwanie. Organizuje sobie życie na trawniku, zyskuje kumpla i pomocnika w osobie otyłego nastolatka, powoli poznaje sąsiadów i uczy się oglądać rzeczywistość z innej perspektywy… Nazywam się Bill W Will Wilson rujnuje sobie życie z powodu pijaństwa. Wykorzystuje swe doświadczenia, aby stworzyć organizację Anonimowych Alkoholików i pomóc innym wyzwolić się z biografia Williama Griffitha Wilsona, założyciela, rozpowszechnionego na całym świecie, ruchu „Anonimowych Alkoholików” (dalej AA). W produkcji tej widzimy drogę Wilsona od zanurzania się przez niego w skrajnym wręcz pijaństwie, aż do nagłego zerwania z piciem alkoholu, zaangażowania się w pomoc innym pijakom i założenia ruchu AA. W tle tego wszystkiego twórcy filmu pokazali nam też małżeńskie i zawodowe perypetie głównego bohatera. Od jutra nie piję Oparty na książce Vernona E. Johnsona pod tym samym tytułem film ukazuje mechanizm pogrążania się w nałogu oraz wstawania z dzieli się na trzy części, które pokazują życie uzależniającego się od alkoholu Steva Millera, jego konfrontację z samym sobą oraz reakcje i próby pomocy ze strony rodziny i ukazuje także cele, który stawia sobie trzeźwiejący alkoholik oraz kolejne kroki w leczeniu nałogu. Pod Mocnym Aniołem Jerzy (Robert Więckiewicz) jest pisarzem i alkoholikiem. Poznajemy go w momencie, w którym uwierzył, że może wygrać z nałogiem. Zakochuje się w młodej dziewczynie (Julia Kijowska) i wreszcie czuje, że ma po co i dla kogo żyć. Jednak nie wytrzymuje długo. Pewnego dnia idzie prosto do baru Pod Mocnym Aniołem, gdzie zaczyna pić…Wkrótce trafia na odwyk, gdzie spotyka doktora Granadę (Andrzej Grabowski), personel ( Iza Kuna, Robert Wabich) i innych pacjentów (Jacek Braciak, Kinga Preis, Marian Dziędziel, Marcin Dorociński, Arkadiusz Jakubik, Lech Dyblik, Iwona Wszołkówna, Iwona Bielska, Krzysztof Kiersznowski), którzy tworzą niezwykle barwną galerię postaci. Jedną z metod leczenia jest czytanie spisanych wcześniej opowieści, z czasów kiedy się piło. Swoje historie, zabawne i niekiedy wstrząsające, opowiedzą: reżyser, ksiądz, policjant, kierowca TIR-a, farmaceutka, robotnik, fryzjerka i inni. Wszyscy piją, bo picie to nasz sport narodowy. Rinke za kratami Serial dokumentalny, Polska, 45 min Rinke Rooyens to producent telewizyjny, a także niepijący alkoholik, który w serialu dokumentalnym „Rinke za kratami” opowiada o ludziach, których spotkał za kratami, o ich marzeniach i problemach. Zdobył ich zaufanie, dowiedział się, co sprawiło, że trafili do więzienia i jak widzą swoją przyszłość, po odbyciu kary. Poznajemy funkcjonariuszy i osadzonych, ludzi z dwóch biegunów świata, który zwykłym zjadaczom chleba jawi się jako terra incognita, ziemia nieznana. „Odkrywamy tu trudne, ludzkie historie, na które złożyły się przypadek, nieodpowiednie towarzystwo, młodzieńcza głupota. Weryfikujemy obiegowe opinie na temat więzienia, przekonujemy się, czy to prawda, że więźniowie żyją w bardzo dobrych warunkach? Szukamy odpowiedzi na pytania: dlaczego tak wielu przestępców wraca do więzienia i zasila szeregi „recydywy”? Jak po latach izolacji człowiek może powrócić do normalnego życia? Czy w ogóle jest to możliwe? Czy związki z bliskimi mogą przetrwać tę próbę? Czy można zerwać z przestępczym życiem i zapomnieć o więziennej przeszłości? Rosetta Dramat, Belgia/Francja, 95 min Młoda i impulsywna Rosetta, mieszkająca z matką alkoholiczką, jest gotowa na wszystko, aby zdobyć pracę. Rosetta (Émilie Dequenne) zostaje zwolniona z pracy w fabryce po okresie próbnym. Dziewczyna nie może pogodzić się z decyzją, gdyż posiadanie pracy jest warunkiem sine qua non jej przetrwania. Pewnego dnia poznaje sprzedawcę gofrów, Riqueta (Fabrizio Rongione). Chłopak poleca dziewczynę swojemu szefowi i Rosetta zostaje zatrudniona przy produkcji gofrów. Po kilku dniach, właściciel ją zwalnia, angażując swojego niezaradnego syna. Obiecuje jej, że będzie mogła wrócić, jeżeli znajdzie się wolne miejsce. Rosetta decyduje się na podły czyn, aby odzyskać pracę. Spacer po linie Dramat/Biograficzny, USA, 136 min Johnny Cash był najbardziej rozchwytywanym muzykiem swoich czasów – u szczytu swej popularności sprzedawał więcej płyt niż Beatlesi. „Spacer po linie” po opowieść o narodzinach artysty, który odnalazł swój własny głos, stawiając czoła trudnej przeszłości, trawiącemu go gniewowi, uzależnieniu od alkoholu i narkotyków i pokusie łatwej sławy. Dzięki niepowtarzalnemu stylowi i piosenkom, przez które przewijają się takie motywy, jak: śmierć, miłość, zdrada, grzech, nadzieja i wiara, Johnny Cash stał się niekwestionowanym bohaterem swego pokolenia. Tylko strach Katarzyna Sosnowska – znana dziennikarka telewizyjna – po 7 latach nałogowego picia próbuje wrócić do pracy po kuracji antyalkoholowej. Jednakże sytuacja zawodowa i osobista Katarzyny nie sprzyjają wewnętrznej równowadze. Narzeczony z niewiadomych powodów opóźnia obiecaną wcześniej przeprowadzkę do niej. W pracy ciągle czuje się obserwowana i sprawdzana. Wszędzie dostrzega nieufność i wyczekiwanie, czy wystarczy jej odporności. Wpada w obsesyjny lęk przed samotnością i znów zaczyna pić. Ugotowany Adam Jones (Bradley Cooper) to charyzmatyczny szef kuchni, który w młodym wieku zyskał rozgłos jako guru paryskich restauratorów. Podążał własną ścieżką i tworzył intrygujące połączenia smaków. Nie udźwignął jednak ciężaru sławy, zniknął z pierwszych stron gazet i rozpłynął się w powietrzu. Teraz, wolny od wszelkich uzależnień, próbuje swoich sił w sercu kulinarnego Londynu. Gromadzi doborową załogę, by stworzyć najlepszą restaurację na świecie. Czy, kierując grupą utalentowanych ekscentryków, zdoła wspiąć się na kulinarny Olimp? Czy uczucie do pięknej Helene (Sienna Miller) nie przeszkodzi mu w zdobyciu upragnionej, trzeciej gwiazdki Michelin? Wszyscy jesteśmy Chrystusami Głównym motywem filmu są bolesne wspomnienia Sylwka – Syna o piciu jego Ojca – Adama. Naprzemianlegle do tego – zaczyna się w Adamie odwijać taśma własnych wspomnień, tworzących – wraz z opowiadaniem Syna – listę największych strat i ran, zadanych przez picie – sobie i bliskim. Ze wspomnień Adama wynika jeszcze coś: czarna sztafeta pokoleń. Ojciec Adama też pił i Adam poprzysiągł sobie, że nie przysporzy nigdy takiego strachu i wstydu swojemu synowi. A jednak… Zresztą Ojciec Adama też to sobie w dzieciństwie przysięgał… Więc, czy można przerwać tą czarną sztafetę Wyjść na prostą Kate i Charlie są młodym małżeństwem. Ich więź jest budowana na wzajemnej miłości do muzyki, zabawy i picia… głównie picia. Kiedy Kate dochodzi do krawędzi i może stracić pracę nauczycielki decyduje się przystąpić do grupy AA i żyć w trzeźwości. Dzięki pomocy nowej przyjaciółki i sponsorki Jenny i wicedyrektora swojej szkoły, trudnego, lecz pełnego dobrych intencji pana Daviesa, Kate podejmuje kroki, by poprawić swoje zdrowie i życie. Okazuje się, że abstynencja wcale nie jest tak łatwa, jak się spodziewała. Nowy styl życia ujawnia trudne stosunki z matką, każe zmierzyć się z kłamstwami, którymi dotychczas karmiła swoją pracodawczynię i odpowiedzieć na pytanie, czy jej związek z Charliem jest zbudowany na prawdziwej, wzajemnej miłości. Zabawa, zabawa 40-letnia prokurator Dorota (Agata Kulesza) pije, by – jak sama mówi – „nie zwariować”. Zasłaniając się immunitetem, ukrywa wszystkie wykroczenia popełnione „pod wpływem”. Skutecznie pomaga jej w tym mąż, znany polityk (Marcin Dorociński). Studentka Magda (Maria Dębska) lubi ostro imprezować, ale świetnie się uczy i ma super pracę, więc nikt nie robi jej z tego wyrzutów. Dla szanowanej chirurg – Teresy (Dorota Kolak) każdy pretekst jest dobry, żeby się napić. Alkoholu nie odmawia sobie nawet w pracy, w szpitalu dziecięcym, którego jest ordynatorem. Wkrótce, w życiu każdej z kobiet nastąpią wydarzenia, po których ich problem przybierze na sile. Czy wspierane przez rodziny i przyjaciół bohaterki zdążą go w porę pokonać? Zranione dusze Zranione dusze to film opowiadający o amerykańskiej rodzinie, wiodącej z pozoru zwyczajne, szczęśliwe życie. Z pozoru , gdyż z każdym dniem na główny plan wysuwa się problem alkoholowy, którym dotknięci zostali wszyscy członkowie tej 5 osobowej to głowa rodzin, kochający mąż i ojciec. Zawsze uśmiechnięty, dowcipny. Pracuje i dba o to, by jego dzieci osiągnęły jak najlepsze wykształcenie. Sielskie życie, jakie wiedzie posiada jedną wadę- brak znaczących sukcesów w życiu zawodowym i rodzinnym. Trudności te popychają mężczyznę coraz częściej w stronę alkoholu. On sam staje się bardziej porywczy i nerwowy. Wyładowuje się na bliskich, przy każdym osobistym niepowodzeniu obarczając ich odpowiedzialnością za doświadczane porażki. Najczęściej swoje niezadowolenie kieruje na starszego syna, dopuszczając się przemocy fizycznej, a także poniżania przy każdej nadarzającej się okazji. Żółty szalik Akcja filmu rozgrywa się dzień przed Wigilią Bożego Narodzenia. Mężczyzna w średnim wieku, dyrektor firmy, obiecuje aktualnej kobiecie jego życia, że od teraz nie będzie pił. Niestety, po raz kolejny nie udaje mu się dotrzymać obietnicy. Nieprzytomny zostaje odwieziony do matki, pod której troskliwą opieką trzeźwieje. Wieczór wigilijny spędzają tylko we dwoje, w prawdziwie świątecznej atmosferze. W prezencie od matki bohater dostaje żółty szalik, ma on stać się talizmanem, który ma go chronić przed jego największym przeciwnikiem – alkoholowym nałogiem. Żyć nie umierać Bartek (Tomasz Kot), niegdyś wzięty aktor, teraz zabawiacz publiczności w popularnym telewizyjnym show, który przepił najlepsze lata swojego życia, dowiaduje się, że jest nieuleczalnie chory. Według lekarza zostały mu zaledwie trzy miesiące życia. Bartek postanawia maksymalnie wykorzystać ten czas, uporządkować swoje sprawy, naprawić błędy życiowe i pogodzić się z ukochaną córką. Wierzy, że nie ma takiej sytuacji, z której nie byłoby jakiegoś wyjścia i – zaskakując najbliższych pogodą ducha i poczuciem humoru – stara się zmienić bieg losu i przekonać Najwyższego Scenarzystę, aby jego historia zakończyła się happy endem
. 507 329 338 674 115 35 383 28
filmy o alkoholizmie polskie
