boeing 747 400 rozkład miejsc
Dwa samoloty z Bagdadu mają w czwartek wylądować w Mińsku, a następnie wywieźć z Białorusi do Iraku łącznie 617 osób – podała w czwartek po południu agencja Interfax-Zachód, powołując się na ambasadora Iraku w kolei lotnisko w Mińsku podało, że odbędą się dwa „loty wywozowe” do Iraku. Samolot linii Iraqi Airways, Airbus A320, który może przewozić 180 pasażerów, wyleciał z Bagdadu i powinien wylądować w Mińsku o godz. ( w Polsce). Wstępnie wylot do Iraku zaplanowany jest, jak podano, na godz. czasu mińskiego. Drugi samolot, Boeing 747-400 na 420 miejsc, ma przylecieć i wylecieć po północy z czwartku na piątek. Miński port lotniczy zaznaczył przy tym w komunikacie, że rozkład połączeń może jeszcze ulec zmianie. Loty w piątek lub sobotę Powołując się na ambasadę Iraku w Moskwie, Interfax podaje z kolei, że loty odbędą się w piątek lub w sobotę. Informacje na temat terminów i liczby lotów w czwartek po południu zmieniały się, jednak lotnisko oficjalnie potwierdziło, że loty są planowane. Wcześniej w czwartek różne źródła medialne i oficjalne wydały szereg sprzecznych komunikatów na temat tego, czy loty mają się odbyć, czy nie. Białoruskie władze wskazały przy tym, że oczekują, iż za rejsy wywozowe dla migrantów zapłaci Unia Europejska. Z informacji PAP wynika, że duże grupy migrantów przebywające w Mińsku były w czwartek zatrzymywane w różnych miejscach i zabierane na lotnisko z informacją, że zostaną skierowane na lot wywozowy do Iraku. Informację tę potwierdziły w rozmowie z PAP osoby, które zostały zatrzymane i odwiezione na lotnisko, gdzie obecnie – jak je poinformowano – mają oczekiwać na lot. „Jesteśmy pilnowani przez funkcjonariuszy milicji” – poinformował PAP telefonicznie jeden z obywateli Kurdystanu, dodając, że wraz z nim na lotnisku jest ok. 300 osób. Pierwszy lot Przed tygodniem w pierwszym locie repatriacyjnym linii Iraqi Airways z Mińska na pokładzie znajdowało się 431 osób; samolot najpierw wylądował w Irbilu, stolicy irackiego Kurdystanu, gdzie wysiadła większość pasażerów, a potem w Bagdadzie. Zachód oskarża Białoruś o sztuczne tworzenie kryzysu poprzez dostarczanie migrantom wiz, w odwecie za sankcje nałożone na Mińsk. Władze Białorusi odrzucają te oskarżenia. (PAP) Z Mińska Justyna Prus ja/
Virgin Australia. Vistara. WestJet. White Airways. Wingo (Aero Republica S.A.) Wingo Panama. XiamenAir. Zambia Airways. Ryanair UK Boeing 737 Schemat miejsc siedzących Najbardziej aktualna mapa miejsc 2023.Przejdź do nawigacji Przejdź do głównej treści Przejdź do wyszukiwania Przejdź do wyszukiwania Przejdź do stopki Lufthansa Menu Search the page Rezerwacja i zarządzanie Oferty i kierunki podróży Wyszukiwanie lotów Wcześniejsza rezerwacja miejsc Dodatkowe usługi Sprawdź i dostosuj szczegóły podróży Anulacja i zwrot Pokwitowanie dla pasażera Przygotowanie do podróży Odprawa Bagaż Klasy podróży Flota Lufthansy Podróż z dziećmi Podróżowanie bez barier Dojazd na/z lotniska Informacja lotniskowa Podczas podróży Saloniki Jedzenie i napoje Internet na pokładzie Rozrywka na pokładzie Usługi na pokładzie w skrócie Status rejsu Podróżowanie i koronawirus Ogólne informacje Podróżnicze inspiracje Przepisy wjazdowe Elastyczna rezerwacja Przygotowanie do podróży Usługi cyfrowe Serviços digitais Pomoc i kontakt Miles & More Strona główna Flota Lufthansy Flota Lufthansy Główna treść Plan miejsc w samolotach dalekiego zasięgu Dane techniczne dotyczące naszej floty Airbus Airbus A350-900 Plan miejsc i dane techniczne - Airbus A350-900 Airbus A340-600 Plan miejsc i dane techniczne - Airbus A340-600 Airbus A340-300 Plan miejsc i dane techniczne - Airbus A340-300 Airbus A330-300 Plan miejsc i dane techniczne - Airbus A330-300 Boeing Boeing 747-8i Plan miejsc i dane techniczne - Boeing 747-8i Boeing 747-400 Plan miejsc i dane techniczne - Boeing 747-400
Boeing 747 Length. As mentioned in the introduction, the Boeing 747-100 is 231 feet 10 inches (70.66 meters) long. In fact, three of the variants that followed it – the 747-200, the 747-300, and the 747-400 are the exact same length. Boeing 747-8, the type’s latest variant, is 250 feet 2 inches (76.25 meters) long. Rok utworzenia 1933 Centrum lotnicze Paryż - Orly, Marsylia - Provence, Lyon - Saint Exupery Siedziba Paryż - Charles De Gaulle Program frequent-flyer Flying Blue Alianse SkyTeam Flota Airbus A318, Airbus A319, Airbus A320, Airbus A321, Airbus A330, Airbus A340, Airbus A380, Boeing 747, Boeing 777 Typ linii linie regularne Air FranceAir France to narodowy francuski przewoźnik lotniczy. Linia powstała 7 października 1933 roku a siedziba firmy znajdowała się na lotnisku La Bourget. W 1953 roku Air France rozpoczął loty z lotniska Paryż Orly. W 1974 roku Air France przeniósł swoja siedzibę na nowe lotnisko Charles de Gaulle a w kwietniu 1996 roku lotnisko to stało się najważniejszym hubem w siatce połączeń linii. W latach siedemdziesiątych stojąc w obliczu światowego kryzysu ekonomicznego spowodowanego wzrostem cen ropy Air France postanowił zdywersyfikować swoją ofertę i utworzył dział przewozów cargo i na dzień dzisiejszy jest światowym liderem w tego typu przewozach. Rocznie jest to 1510 tysięcy ton. We wrześniu 2003 roku podpisana została umowa między Air France a KLM dzięki czemu Air Fance/KLM stał się największą grupą świadczącą usługi przewozów lotniczych w Europie. Air France KLM zatrudnia około 104000 osób, na szkolenie których przeznacza 200 milionów euro rocznie, przewozi 73,5 miliona pasażerów rocznie, siatka połączeń obejmuje 243 kierunki do 106 krajów i obsługiwana jest przez 411 maszyn należących Air France oraz 195 maszyn KLM. Jeśli chodzi o rynek europejski to Air France posiada ofertę 476 lotów dziennie na 95 kierunkach do 33 krajów. Średni wiek pasażera na rynku europejskim to 42 lata, 62% z nich to mężczyźni a 38% kobiety. Francuzi stanowią 43% pasażerów, 41% to europejczycy, 11% amerykanie a 3% azjaci. Średni wiek samolotu Air France obsługującego loty długodystansowe wynosi 7,1 lat. Samolotów tego rodzaju jest 97 i są to: Airbus A330-200, Airbus A340-300, Boeing 747-400 i Boeing 777-200 i 300. Samolotów obsługujących loty średniodystansowe jest 148 i są to: Airbusy A318, 319, 320 i 321. Samoloty krótkodystansowe należące do Air France to: Embraer 120, 135, 145 i 190, Fokker 70 i 100, Canadair Jet, Avro RJ 85 i BAE 146-200/300 i w sumie jest ich 134. Flota cargo to 10 samolotów Boeing 747-400. W 1976 roku odbył się pierwszy lot samolotem typu Concorde w barwach Air France, samoloty te osiągały prędkość ponad 2000 km/h, jednak zostały wycofane z użytku w 2003 roku. Grupa Air France KLM należy do drugiego co do wielkości sojuszu lotniczego Sky Team, który posiada 19% udziału w światowym rynku przewozów lotniczych, na udział ten składa się 427 milionów pasażerów przewiezionych w 2006 roku, ponad 16000 lotów dziennie oraz 841 kierunków do 151 krajów. Airbus A330 szerokokadłubowy samolot pasażerski używany w lotach komercyjnych na średnich i długich dystansach o dużej ładowności, produkowany przez koncern Airbus. Zaprojektowany równocześnie z czterosilnikowym A340. A330-200/300 | edytuj kod. Airbus A330 został opracowany na początku lat 90. równolegle z Airbus A340 na bazie tego Samoloty pasażerskie Boeing 747 Zdjęcie / Photo by: Marek Stachowiak Boeinga 747, zwanego popularnie Jumbo Jetem, rozpozna chyba każdy. Samolot ten jest niezwykle popularny na dalekich trasach o dużym natężeniu ruchu lotniczego i stanowi trzon floty takich linii lotniczych jak British Airways czy Quantas. Konstrukcja ta, będąca wyznacznikiem nowych standardów w lotnictwie cywilnym, odnosi również sukcesy w Azji. Jest to "aerobus" - samolot szerokokadłubowy mogący pomieścić nawet 500 i więcej pasażerów (10 foteli w rzędzie klasy ekonomicznej w układzie 3 + 4 + 3) i przewieźć ich na odległość 15 569 km. Ten czterystutonowy kolos napędzany jest czterema turbowentylatorowymi silnikami Pratt and Whittney JT9-D3 lub, w późniejszych wersjach Pratt and Whittney PW4056, Rolls-Royce bądź też General Electric CF6-80C2 (do wyboru). Początek historii Boeinga 747 jest dość dziwny. W latach sześćdziesiątych Lockheed oraz Boeing rozpoczęły wyścig o ważnego klienta - USAF, które ogłosiły przetarg na ciężki transportowiec. Choć Boeing przetargu nie wygrał, zdobyte podczas prac projektowych doświadczenia pozwoliły mu na opracowanie maszyny, która zapoczątkowała erę samolotów szerokokadłubowych - był to Boeing 747. Również silniki samolotu projektowane były pierwotnie dla transportowca USAF. Nowo projektowany odrzutowiec wymagał nowatorskiej koncepcji kadłuba. Rozważano trzy opcje: dwa ciśnieniowe kadłuby pasażerskie obok siebie lub jeden pod drugim, albo jeden kadłub z pojedynczym bądź podwójnym pokładem. Zdecydowano się na jeden kadłub. Kabinę pilotów umieszczono nad kadłubem, więc dolny pokład pasażerski można było "pociągnąć" do samego dzioba - przednia część kadłuba pod kokpitem przeznaczona jest dla pasażerów pierwszej klasy i może pomieścić 32 osoby w fotelach rozmieszczonych parami. Pod pokładem pasażerskim mieści się ładownia oraz miejsce dla wyposażenia elektronicznego. Można tam także znaleźć miejsce na kuchnię pokładową. Natomiast na pokładzie górnym może podróżować 69 osób przy ustawieniu foteli 3 + 3. Konstrukcja samolotu wykonana jest z kompozytów i duraluminium. Skrzydło samolotu ma kąt skosu 37,5o w ¼ cięciwy. Trzy klapy Krügera umieszczone są pomiędzy kadłubem a wewnętrznymi gondolami silników. Jest też pięć segmentów klap pomiędzy gondolami silników i 6 na końcówce skrzydła (wedle rysunku z FCOM B747-400). Są one wysuwane daleko do przodu i w dół. Na krawędzi spływu skrzydła znajdują się trzyczęściowe klapy szczelinowe (w 3 grupach, zewnętrznej, środkowej i wewnętrznej, ang. outboard section, midspan section, inboard section). Samolot posiada również 6 spoilerów na każdym skrzydle (spoilery są oczywiście wykorzystywane do wspomagania lotek na małych prędkościach). Podstawowym trybem zasilania klap jest PNEUMATIC MODE, ale w trybie awaryjnym można je również wypuścić za pomocą siłowników elektrycznych. Ster wysokości (wg rysunku z FCOM) składa się z 4 powierzchni (po każdej stronie samolotu są outboard elevator oraz inboard elevator), natomiast ster kierunku składa się z dwóch powierzchni - upper rudder oraz lower rudder (górnej oraz dolnej). Między silnikami maszyny zachowano duże odstępy, podobnie jak w Boeingu 707. Samolot ma czterokołowe wózki podwozia głównego oraz dwukołowe podwozie przednie. Łącznie podwozie główne samolotu składa się z 16 kół, po 4 koła w każdym wózku. Dzielimy je na 2 wózki podwozia body gear pod kadłubem chowające się do przodu oraz 2 wózki podwozia pod skrzydłami (wing gear) chowające się na boki. Wózki wing gear są nieruchome, natomiast wózkami body gear można skręcać samolotem (ruchome jest również oczywiście podwozie przednie). Powierzchnie sterowe napędzane są hydraulicznie (samolot wyposażony jest w 4 systemy hydrauliczne), a pomocniczy zespół napędowy firmy Pratt&Whittney Canada (w wersji -400, w pozostałych z tego co wiem były zespoły firmy Garrett; spotyka się także produkt firmy Honeywell), wyposażony w 2 generatory elektryki, zlokalizowano w tylnej, wystającej części kadłuba. Pierwszy egzemplarz Jumbo Jeta przekazano Pan American. Służbę zainaugurowano 22 stycznia 1970 na trasie Nowy Jork - Londyn. Była to wersja B747-100 z dopuszczalną masą startową 334 751 kg. Wyprodukowano 747-100B z masą startową wynoszącą 341 555 kg i silnikami CF65, lub JT9-D7. Za standard produkcyjny uznano 747-200B o masie startowej 377 840 kg i większej pojemności zbiorników paliwa. Istniały także wersje 200B Combi (przewożąca ładunek i pasażerów), 200B Convertible (możliwe szybkie przezbrojenie z samolotu pasażerskiego na transportowy i odwrotnie) oraz wersja towarowa 200F. Na potrzeby Japonii wyprodukowano 747SP (Special Performance) przeznaczony na ultradalekie trasy. SP miał kadłub skrócony o 14,35 m oraz kilka innych zmian, ale przejęto 90% konstrukcji. Następnie powstała wersja 747-300 z wydłużonym pokładem górnym. Miała ona dodatkowe miejsca dla 37 - 44 pasażerów na pokładzie górnym. Boeing 747-400 Prace nad wersją -400 rozpoczęły się w 1985 roku i od tego czasu był to standard 747 aż do dziś. Była to odpowiedź producenta na sygnały mówiące o nieekonomiczności samolotu. "Czterysetka" miała być o 25% bardziej ekonomiczna w użytkowaniu niż poprzednicy. Wersja 400, najprościej mówiąc, to 747-300 posiadający winglety i nowy "szklany kokpit" (6 dużych ekranów CRT firmy Collins, oraz system EICAS monitorujący systemy samolotu). Nowoczesna awionika pozwoliła na zredukowanie liczby pilotów z 3 do 2 (choć w kokpicie są 2 miejsca dla dodatkowych członków załogi, przydatne na dalekich trasach). 747-400 posiadał również zwiększoną pojemność zbiorników paliwa, mocniejsze silniki, większą rozpiętość skrzydeł, większy zasięg i maksymalną masę startową 394 625 kg. Warto również wspomnieć o nowych hamulcach z włókna węglowego. W typowej konfiguracji 3-klasowej 747-400 zabiera ok. 416 pasażerów. Powstała również wersja 747-400F (Freighter - do przewozu towarów), która zachowała układ kadłuba 747-200, tj. bez przedłużenia górnego pokładu, a także -400C (Combi - przystosowany do przewozu pasażerów oraz towarów) oraz 747-400D (Domestic), przeznaczony głównie na rynki azjatyckie, na krótkie trasy krajowe o dużym natężeniu (pojemność pasażerska do ponad 620 miejsc). "Domestic" pozbawiony był wingletów. Pierwszy lot B747 w wersji -400 odbył się 747-8 Intercontinental W listopadzie 2005 Boeing ogłosił powstanie nowego projektu - Boeinga 747-8 Intercontinental. Samolot ma większy zasięg i pojemność (14 815 km przy typowej konfiguracji na 467 pasażerów), przeprojektowane skrzydła (więcej informacji tutaj), zastosowano w nim również nowe (bardziej przyjazne dla środowiska) silniki. Samolot ma być tańszy w eksploatacji od B747-400. Maksymalna masa startowa tej wersji to 442 250 kg (dane wg Boeinga). Warto również wspomnieć, że kabina pasażerska będzie całkowicie przeprojektowana. Powyżej: Boeing 747-8 w nowym malowaniu firmowym Boeinga Pierwszy lot B747-8 Intercontinental odbył się 20 marca 2011. Inne wersje Air Force One Boeing 747-200B jest również samolotem prezydenta Stanów Zjednoczonych. Posiada oznaczenie wojskowe VC-25A. Kiedy na pokładzie samolotu podróżuje prezydent USA, maszyna przyjmuje kryptonim radiowy "Air Force One". Istnieją 2 takie samoloty - jeden jest rezerwowy. VC25A popularnie nazywany jest "Latającym Białym Domem" - może tankować w powietrzu i latać non-stop przez tydzień. Jest kuloodporny i wyposażony w najnowocześniejsze urządzenia łączności. Posiada "wabiki" uniemożliwiające jego zestrzelenie. Na pokładzie górnym znajdują się salon i biuro prezydenta. Na pokładzie dolnym jest między innymi sala konferencyjna, prysznic i toalety przystosowane dla osób niepełnosprawnych. Jeśli prezydent zachoruje, może skorzystać z pomieszczenia medycznego ze składanym stołem operacyjnym, który umożliwia przeprowadzenie leczenia operacyjnego. Rząd USA planuje wymianę floty ok. roku 2017 - pod uwagę bierze się właśnie Boeinga 747-8. Dane techniczne: Boeing 747 - 400 Typ: samolot transportowy dalekiego zasięgu Zespół napędowy: cztery silniki turbowentylatorowe Pratt & Whitney PW4056, General Electric CF6-80C2 lub Rolls - Royce Prędkość maksymalna z maksymalną masą: 980 km/h Zasięg użyteczny: 13 528 km / zasięg maksymalny: 15 569 km Masa pustego samolotu: 170 866 kg Maksymalna masa startowa: 362 875 kg 7.8k 0. 57. boeing 747 400. 1.6k 1. 4. View all. Buy Boeing747-400 3D models. Boeing747-400 3D models ready to view, buy, and download for free.